modern hayatın görünmeyen kahramanı. “kariyerime de devam ederim, çocuğuma da bakarım” yalanının pratik karşılığı.
çünkü gerçek şu ki, bakıcı yoksa hiçbir şey olmuyor. toplantılar iptal, yemek siparişi üst üste, uykusuzluk tavan.
Eskiden mahalle vardı, anneanne vardı, komşu vardı. şimdi apartmanda yıllardır yüzünü görmediğin yan komşudan ancak kargo alabiliyorsun, çocuğu değil. dolayısıyla herkes profesyonel destek peşinde ama o da kolay değil. istiyorsun ki hem güvenilir olsun, hem çocukla oyun oynasın, hem ev toparlasın, hem de “bugün geç geleceğim” dediğinde surat asmasın. öyle biri var mı? yok. varsa da zaten 3 aile sırada.

çocuğun ilk "anne" dediği kişinin sen değil, bakıcı olması ihtimali ise... sessizce içe atılır. sonra “olsun, demek ki onu da çok seviyor” diye geçiştirilir.
annelik içgüdüsüyle kapitalist çark arasında sıkışmış herkesin ortak vicdan yüküdür bebek bakıcısı.
https://kaliteik.com/bebek-cocuk-bakicisi-ariyorum